Anamorfose (3d) printen, a different point of view. Je kent de situatie vast wel; je loopt over straat en ineens denk je verderop een groot, diep gat in de grond te zien. "Huh?! Is dit echt?" Onbewust verwerken je hersenen direct een bepaald perspectief. Hoe dichterbij je komt, des te meer het beeld gaat vervormen. Uiteindelijk blijkt het een 'platte' sticker te zijn. Deze vorm van gezichtsbedrog of illusie is maar vanuit één perspectief te zien en noemen we 'anamorfose'. (Latijns voor: terugvormen)
In de Renaissance heeft men het perspectief uitbundig bestudeerd om zo realistisch mogelijk te kunnen schilderen. Door het experimenteren met het perspectief is anamorfose ontstaan. Er zijn diverse vormen van anamorfoses maken; die lopen ver uiteen. Zo heb je de 'gemakkelijke' varianten en de zeer gecompliceerde, die alleen met spiegelende objecten zichtbaar worden. In het verleden zijn er al talloze schetsen gemaakt. De alleroudste schetsen komen van Da Vinci's hand (anno 1485). Anamorfose kan je het best wiskundig uitleggen. In de wiskunde valt het onder projectieve geometrie. Google maar eens naar de tekeningen van Jean Francois Niceron, Escher, of volg een lesje Projective Geometry op Youtube.
Om extra indruk te maken op voorbijgangers werkt interactie altijd goed. Dit principe kan je naar de praktijk vertalen door in je ontwerp met diepte te spelen. Door gebruik te maken van anamorfose lijkt het net alsof je een diepte in kan kijken (3d) of heel klein kan zijn in verhouding met de afbeelding. Naast dat het een 'eye-catcher' is, is het ook een creatief middel voor commerciële uitingen ter promotie van je product of bedrijf.
Een gecompliceerde anamorfose op een bierviltje. De opdruk is alleen leesbaar d.m.v. spiegeling op het glas.
Tegenwoordig zie je straatkunstenaars deze techniek ook steeds vaker uitoefenen. Om de anamorfose correct uit te voeren, moet de kunstenaar van het begin tot het einde constant heen en weer rennen tussen het perspectiefpunt en het kunstwerk om grove krijtlijnen en/of verfstrepen op te zetten. Langzamerhand wordt het kunstwerk op deze wijze gemaakt. In theorie zou het mij toch makkelijker lijken om het plaatje simpelweg over te trekken d.m.v. grafische projecties zoals een beamer. Zal wel nuchterheid zijn...
Maar als je nou een anamorfose vloersticker wilt printen, hoe werkt dat? Hoe ziet bijvoorbeeld je uiteindelijke .pdf bestand eruit? Met de vectoren in Illustrator lijkt het gemakkelijk maar kan zoiets ook met de pixels in Photoshop? Allemaal vragen die bij je opkomen wanneer je dit wilt gaan uitvoeren. Het lijkt op een manier van achterstevoren werken. Maar eigenlijk is het vrij simpel. Anamorfose maken doe je al in drie eenvoudige stappen:
1. Vaststellen van het perspectiefpunt
Belangrijk is om als eerste het perspectiefpunt van de kijker te bepalen. Daarom hebben we op ooghoogte een foto gemaakt van een raster van plakband. De foto is ongeveer 4 a 5 meter van het raster af genomen.
2. Afbeelding opmaken
Voeg de foto van het raster toe aan je opmaakbestand. Gebruik het als hulplijnen bij het opmaken van je bestanden (bijvoorbeeld op slot in de onderste laag). Probeer je ontwerp binnen dit raster op te maken. Mocht je in Photoshop werken, houd dan rekening met een hoge DPI bij grote resultaten i.v.m. het detail van de foto (pixel). Maak van je definitieve ontwerp een smart object in Photoshop of in een group in Illustrator.
3. 'Kromtrekken' van je visual
Maak een nieuwe onderste laag aan. Op deze laag maak je hetzelfde raster als de foto aan, maar dan recht van boven gezien (2D). Vervolgens zet je deze laag op slot. Trek de smart object of group krom tot deze overeenkomen met de lijnen van het 2D raster.
Om de techniek helemaal onder knie te krijgen moet je experimenteren. Maak een printje en kijk bijvoorbeeld met de camera van je mobiel waar de verhouding klopt.
Hierbij een voorbeeld van onze Drukwerkdeal beker. Leuk om deze uit te printen om het effect goed te bekijken. Benieuwd hoe het er in het echt uitziet? Bekijk dan het volgende Facebook filmpje.
Trompe-l’oeil, Frans voor gezichtsbedrog, is ook een soort anamorfose, maar één die vanuit meerdere perspectiefpunten goed zichtbaar is. Bij deze techniek is het erg belangrijk dat de lichtinval en de schaduwen kloppen met de natuurlijke omgeving waar het object in geplaatst is om zo een extra sterke illusie te creëren. Deze oude techniek werd vroeger in gebouwen vaak gebruikt om de ruimtelijkheid te vergroten. Kijk maar eens naar de plafondschildering in de Sant’Ignazio in Rome van Andrea Pozzo. Je hebt de indruk dat je zo de lucht in kan kijken en er helemaal geen plafond te zien is. Bij de meeste uitvoeringen in paleizen, kerken en kastelen is het trompe-l’oeil voornamelijk bedoeld om imponeren. Ter decoratie én om mensen te doen denken dat ruimtes groter lijken dan ze feitelijk zijn. Door bijvoorbeeld levensechte ramen met uitzicht op een mooie tuin op je kale muren af te beelden. En financieel gezien dus best slim bekeken in die tijd...
Check voorbeelden van Trompe-l’oeil op onze Pinterest pagina! Ook zo'n gave vloersticker maken & bestellen? Bestel deze dan bij ons!
Een creatief vormgever met een passie voor branding, gevoel voor vorm en liefde voor advertising. Inspiratie is overal!
Lees meer van Jeroen Kouijzer